„Opatrzność boska, na którą obłudny Adolf Hitler, kat milionów niewinnie pomordowanych mężów, kobiet i dzieci tak często powoływał się w swych pychą przepełnionych mowach sprawiła, że dosięgła go ręka sprawiedliwości, że prastare ziemie piastowskie, podstępnie zagrabione doczekały się wyzwolenia i przyłączenia do Macierzy. Na Ziemi Lubuskiej skończyło się panowanie krzyżacko-germańskie ! Znowu rozbrzmiewa polska mowa, polska pieśń !
Po 29 stycznia 1945 r., po okrutnej wojnie nastąpił długo oczekiwany czas pokoju – okres odbudowy kraju ze zniszczeń , wojennych i budowy zrębów polskiej państwowości. Spośród wielu zadań realizowanych przez ówczesną administrację do najważniejszych należało zorganizowanie szkolnictwa. Stare Kurowo ma się czym poszczycić. Już w lipcu 1945 roku młoda nauczycielka Maria Lebiedowicz rozpoczęła zajęcia lekcyjne z grupą 40 dzieci. Nauka początkowo odbywała się w budynku parafialnym (obecnie Ośrodek Zdrowia), ponieważ pomieszczenia szkolne zajmował w tym czasie Państwowy Urząd Repatriacyjny. 21 lipca kierownictwo szkoły powierzono Adamowi Polskiemu. Miesiąc później Urząd Repatriacyjny został przeniesiony do nowej siedziby. Umożliwiło to przeprowadzenie niezbędnego remontu i przygotowanie obiektu szkolnego do zajęć.
6 września w 7 klasowej Publicznej Szkole Powszechnej systematyczną naukę rozpoczęło około 300 uczniów.
